Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ’
σ’ ένα μαντήλ δεμένα (δις)
σεράντα σεβτάς κι’ αν εφτάς ρίζαμ
κ’ ευρίκ’ς κι άμον εμένα (δις)
τ’ ομάτες ασάν ουρανόν πουλι μ’
αστρέν πα κατηβάζνε (δις)
πόσα καρδόπα ν’ έκαψες ρίζαμ
και ποσα αναστενάζνε (δις)
Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ’
σή σειράν τιζεμένα (δις)
επάρ’ αρνόπομ την στρατάν ρίζαμ
ντο θα φερ’ τσε σ’ εμένα (δις)
Για έλα έλα πούλι μ’
με τεμέν έλα γιάβρι μ’
το νόστιμον το τέρεμας πούλι μ’
θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’. (δις)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου