Φαρμακώστε με

Φαρμακώστε με φαρμακώστε με
δώστε με φαρμάκ ας πίνω
άλλο δακρόπα μη ξύνω
φαρμακώστε με
ετελέθεν το τερμάνι μ'
άλλο ψύν κι έχω απάνι μ'
φαρμακώστε με φαρμακώστε με

δείξτε με γκρεμόν δείξτε με γκρεμόν
ας πάω ρουζω και χάμαι
η αγάπη μ' κι αγαπά με
δείξτε με γκρεμόν
για τ' εμέναν να μην κλαίτε
εγουρταρεύτεν να λέτεν
δείξτε με γκρεμόν δείξτε με γκρεμόν

θανατώστε με θανατώστε με
βάλτε με απές σο χώμαν
αγαπώ ατέν ακόμα
θανατώστε με
θάνατος θα γουρταρεύ με
τιδέν κι παρηγορεύ με
θανατώστε με θανατώστε με

Tρυγώνα

Α κεί πέρα σ' ορμανόπον
η τρυγώνα η κορώνα
έστεκεν και εποίνεν
ξύλα η τρυγώνα η κορώνα

τα ξύλα τσ’ έταν οξέας
η τρυγώνα η κορώνα
Ο άντρας ατσ’ έτον μυξέας
η τρυγώνα η κορώνα

Πορπατεί και πάει τίκια
η τρυγώνα η κορώνα
τ’ ορταρόπα τσ’ είν’ τιφτίκια
η τρυγώνα η κορώνα.

πορπατεί και πάει ομάλια
η τρυγώνα η κορώνα
τ' ορταρόπα τ'ς αρνομάλια
η τρυγώνα η κορώνα

Η τρυγώνα με τ’ ορτάρια
η τρυγώνα η κορώνα
πάει σ’ ορμάν’ σερεύ’ χορτάρια
η τρυγώνα η κορώνα

τα σερε ατ'ς άμον τσατσία
η τρυγώνα η κορώνα
όλο στούδε και πετσία
η τρυγώνα η κορώνα

Ακεί πέραν έστεκεν
την κάλτσαν ατσ' έπλεκεν
είπα 'τεν έλα αδά
το λαλόπο μ' χαμελά.

Σκουλαρίκ' φορεί σο ωτί
και σα σέρ(ι)α δαχτύλίδ'
μ' ένα τέρεμαν γλυκίν
σίλια χρόνια έν' βράδυν.

Το πασιαπόρτ'

Αφορισμένον γενεάν
διαβόλ' γεννεμασέαν
άλλο αδακές 'κ' ετέρεσες
'κ' εδώκες σημασέαν

(Ρεφραίν)
Σιπ-σιπ κι άμον ελαία
κι άμον αυλακί τσιχρίτες
άμον αυλακί τσιχρίτες
κι άμον καπανί σεβντιάνος

Λάσκεσαι άμον τεκιντίν
τα νύχτας 'κι κοιμάσαι
εσύ ντό ψήν θα παραδίεις
θεόν που 'κι φοάσαι

Ατσά που τρέ'εις, ας εξέρ'να
με τίναν στρώντς και κείσαι;
κάποτε ατός πα θα πεζεύ'
το πασιαπόρτ θα δίει σε

Ετότε ξαν θα κλώσκεσαι
τσ' εγάπ'ς πογαλεμένον
άμαν, ας εξέρτς, θ' ευρίκ'ς ατό
την καρδία μ' κλειδωμένον

Το όνειρον

Απόψ' είδα έναν όνερον
μανίτσα μ' εχπαράγα
σον ουρανόν επέτανα
σα λίβια εταράγα

Είδα πως έρθαν εμπροστά μ'
τεσσάρ' νομάτ' άγγελοι
είνας εκράτνεν το ψυόπο μ'
και άλλος το μακέλλι

Άλλος ένοιξεν το ταφί μ'
καν' δύο τρία πήχεις
κι άλλος είπε με "έμπα κα,
ατό έτον η τύχη σ΄ "

Όντες εγνεύσα ετέρεσα
κανείς πουδέν πα 'κι έτον
είπα " Δόξα σοι ο θεός
ατό πα ψέμαν έτον"

ΤΙΓΚΙΛ ΤΙΓΚΙΛ ΤΑ ΓΟΛΓΟΝΙΑ

Τίγκιλ, τίγκιλ, τα γολγόνια
κρούγ’ νε σ’ αλογόπο μου
παίρ’ τη στράταν τ’ εξερμένον
ντο πάει για τ’ αρνόπο μου.

Κρύφκουμε κ’ ελέπνε με
τ’ όνεμεμ αηδόνιν εν’
η λαλία μ’ εν γλυκίν
η καρδία μ’ καρβόνιν εν’.

Έλα πουλί μ’ λέγω σε
ρίζα μ’ ποδεδίζωσε
θ’ έχω σ’απέσ’ σα τσιτσάκια
θα χαρεντερίζω σε.

Έμορφα είν τα κορτσόπα
ντ’ έχ’ τ’εμόν η πεθερά
άμον άνοιξης τσιτσάκια
ντο κρατούν σα κλαδόπα.

Την καρδια μ' θα σκ'ιζα το

Την κάρδια μ' θα σκιζα το θ'εχω δυο καρδίας
σ'έναν θα βαλω τα καημούς
σ'άλλο τ'αρωθυμίας

Ρεφρεν
το αίμαν νέρον κι ινεται κι οι ρώμαοι κι τουρκευνε
κι ο αδερφον τον αδερφον πάντα θα αραευνε

Αναστενάζω συουνταν τα ψηλά τα ρασία
όντες πονώ μαρέντανε τα φύλλα σα κλαδία

Ρεφρεν

Πουλόπα ταξιδιάρικα εναν μένεμαν φερτε
τα κηρουκα μ' κι ο αδερφό μ'
αν ζουνε σε μεν πέτε

Ρεφρεν

ΣΟΥΜΠΟΥΛΑΝ

ΕΙΝΑΝ ΣΟΥΜΠΟΥΛΑΝ ΑΓΑΠΩ, Τ’ΟΝΟΜΑΝ ΑΤ’Σ ΚΙ ΛΕΓΩ
ΤΗΝ ΩΡΑΝ ΝΤΟ Κ’ΕΛΕΠ ΑΤΕΝ, ΚΑΘΟΥΜΑΙ ΚΑ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ

ΕΛΑ ΚΑΘΚΑ ΣΑ ΓΟΝΑΤΑ Μ’ΚΙ ΑΣ ΠΛΕΚΩ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ Σ’
ΚΙ ΕΦΤΑΓ ΑΤΑ ΠΕΝΤΑΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΡ’ ΑΤΑ Σ’ΩΜΙΑ Σ’

ΕΛΑ ΣΟΥΜΠΟΥΛΑ Μ’ ΜΕ Τ’ ΕΜΕΝ, ΕΛΑ ΚΑΘΚΑ ΣΟ ΓΙΑΝΙΜ Μ’
ΕΜΟΡΦΑΔΑΣ Σ’ ΚΑΝΕΙΤΑΙ ΣΕ, Μ’ ΑΛΕΙΦΚΕΣΑΙ ΠΟΓΙΑΝΙ

ΣΟΥΜΠΟΥΛΑ Μ’ ΕΛΑ-ΕΛΑ, ΣΟΥΜΠΟΥΛΑ Μ’ ΕΛΑ-ΕΛΑ,
ΟΝΤΕΣ ΤΕΡΩ ΣΕ, ΜΗ ΤΕΡΕΙΣ, ΑΦΚΑΚΕΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.

Σουμέλα λεν την Παναγιά

Σουμέλα λεν’ την Παναγιά
Σουμέλα λεν’ και σέναν
Θα προσκυνώ την παναγιά
Κι έρχουμαι με τ’εσέναν.

Εγώ μικρός προσκυνητής
Πήγα σην Παναΐαν
Και σα τρία τα χρόνια απάν’
Επήγα άλλον μίαν.

Ση παναΐας το ποτάμ’
Τρία μήνας ελάστα
Επέμνα οξυπόλυτος
Τα τσαρούσα μ’ εγράσταν.

Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι
Ματώνω κι ματούμαι
Ση Σουμελά την Παναγιά
Εκεί θα στεφανούμαι.

ΣΟΝ ΘΕΟ ΕΦΤΑΓΩ ΤΑΜΑ

ΣΟΝ ΘΕΟ ΕΦΤΑΓΩ ΤΑΜΑ
ΝΤΕ ΣΥΡΕΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟΝ ΜΑΝΑ (ΔΙΣ)
ΚΑΙ ΕΓΕΝΝΕΣΕΣ ΕΜΕΝ

ΜΑΝΑ ΞΕΡΤΣ ΠΩΣ ΑΓΑΠΩΣΕ
ΕΝΤΡΟΠΗ ΚΕΝ, ΝΑ ΡΩΤΩΣΕ
ΑΝ ΕΝ ΚΟΛΑΣΗ Ο ΚΟΣΜΟΝ
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΝ ΠΟΥ ΕΝ

ΤΑ ΤΙΦΕΚΙΑ ΠΕΡΙΣΕΒΝΕ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠ ΝΤΕ ΦΤΑΝ ΚΕ ΞΕΡΝΕ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠ ΝΤΕ ΦΤΑΝ ΚΕ ΞΕΡΝΕ
ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑΤΟΥΝ ΘΑ ΤΡΩΝ

ΚΡΟΥΝΕ ΠΕΡΝΕ ΣΑ ΧΑΜΕΝΑ
ΑΧ ΚΑΙ ΛΕΠΝΕ ΤΑ ΚΑΗΜΕΝΑ
ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ
ΝΤΑ ΑΠΟΘΑΝΕ ΑΣΟ ΛΟΙΜΟ

ΣΟΝ ΘΕΟ ΕΦΤΑΓΩ ΤΑΜΑ
ΝΤΕ ΣΥΡΕΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΝΑ
ΝΤΕ ΣΥΡΕΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΝΑ
ΚΑΙ ΕΓΝΩΡΤΣΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΠΩΣ ΕΛΕΠΩ ΤΑ ΠΑΙΔΟΠΑ
ΜΟΝΟΝ ΨΟΠΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΔΟΠΑ
ΘΕΜ ΓΙΑ ΧΑΛΑΣΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΙΣ ΑΣΗΝ ΑΡΧΗ

Σο παρχαρι κι παγω

Σο παρχαρι κι παγω
Άλλο κι παρχαρευω, ούι αμαν

Θεια μερ’ εν τω κορτσοπος
Άλλο κι μασκαρευω, ούι αμαν

Τ’ εμερα τα κοσαρεα
Σην φωλεα κι οβαζνε, ούι αμαν

Τ’ εμορφα τα κορτσοπα
Εγκαλεα κι χορταζνε, ούι αμαν

Σο Παρακάθ και Μουχαπέτ

Σο παρακαθ και μουχαπετ καθα βραδον παρεας
η λυρα παιζ και φαγοποτ με κρομιδ και ελεας

Παρακαθια μουχαπετια και ενα τσιζιν σα τερτια
παρακαθια και σεβνταδες να λαρουνταν τα γεραδες

Σ'ενα γωνια παληκαρ κορη τερη σο ματια
ονειρα και να σπιτικο ντο θα εφταει τα παλατια

Παρακαθια μουχαπετια και ενα τσιζιν σα τερτια
παρακαθια και σεβνταδες να λαρουνταν τα γεραδες

Σο παρακαθ ουλ εναν ειν οι τουσμαν πα υέυνε
πινε ρακυν και αδερφομεν και γιαν γιαν να χορευνε

Παρακαθια μουχαπετια και ενα τσιζιν σα τερτια
παρακαθια και σεβνταδες να λαρουνταν τα γεραδες

Σο καλύβι σ' ολόερα

Σο καλύβι σ' ολόερα
συρίζω τραγωδώ σε
άμον ανοιξιζνόν πουλίν
πάντα θα κελαηδώ σε

(Ρεφραίν)
Ο καημένον ο σπουργίτης
πάντα λάσκεται αλήτης
Πόσα φοράς εμόνασες
εμέν πουλί μ' σ' οσπίτι σ'

Αν έξερες τρυγόνα μου
και τεμόν την καρδίαν
ας σ' εγκαλιόπο σ' απεσκές
'κι εβγάλνες με καμίαν

(Ρεφραίν)

Πολλά έχω να λέω σε
σα χείλια μ' είν' γραμμένα
θα αρχινώ και λέω σε
αρνί μ' απ' έναν έναν

(Ρεφραίν)

Πουλόπομ όθεν πορπατείς

Πουλόπομ όθεν πορπατείς τα τσιτσακόπα ανθίσνε,
τα μελεσίδεα έρχουνταν γλυκέα να μυρίσνε

Ελέπ' ατά κι εγώ ο γιοσμάς κι ο παλικάρτς ζελεύω,
να έμνε μικρόν μελεσίδ απάνεις να κονεύω

Έσυ τυριανείς μεν πουλίμ ατόσα χρόνεα ,
πέει με το νε να χάντανε τη κάρδιας ειμ τα πόνεα

Πουλί μ' την πόρτα σ' μ' ασπαλίεις

Πουλί μ' την πόρτα σ' μ' ασπαλίεις και τη συρτέ μη σύρεις
ας άγρια τα μεσάνυχτα ανάμνον το γεσίρ ισ'

Πουλί μ' ισμάρ εντώκες με, με το δεξόν τ' ομμάτι σ'
σιμά σα ξημερώματα κλώσκουμαι σο κρεβάτι σ'

Απές σ' αχάντια έραξα ετσέρτσα το μαντήλι μ'
πουλόπο μ' ας ντ' εγνώρτσα σε έχασα και τ' ακύλι μ'

Έκαψες με όπως καίουνταν τα ξύλα σο χονόν-ι
πασκ' είμαι τ'εσόν το γεσίρ του κύρου σ' τ' ορφανόν-ι

Που είπαν πα ας είπανε

Για δώστε με έναν ρακίν και έναν νερόπον κρύο
Ας αρχινώ να τραγωδώ -λελεύω σας- απ' όλιον ολίγον

Επωδός
Που είπαν πα ας είπανε που 'κι είπαν πα ας λέγνε
εγώ και συ να χαίρουμες και οι τουσμάν ας κλαίγνε

Εγώ το ρακίν πίν' ατό αρ' αμόν το νερόν- ι
τραγωδίας θα λέγω σας -λελεύω σε- απόψ' ους να μερώνει

Εμέν το ρακίν 'κι μεθεί ας εν και με τ' οκάδες
εμέν μεθούν τα χειλόπα σ' ντο έχ'νε νοστιμάδες

Ποντιακά κάλαντα Χριστουγέννων

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σ' ημέρα
Χα, καλόν παιδίν οψές γεννέθεν
οψές γεννέθεν, το βράδ' αργάτε.

Το εγέννεσεν η Παναΐα
Το ανάθρεψεν αεί Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάρι
εκατήβεν σο σταυροδρόμι.

Έπιασαν άτό' οι σκύλ' Εβραίοι
χίλ' Εβραίοι και μίλ' Εβραίοι.
Ασ' σα κρέντικα κι άσ' στην καρδίαν
γαίμα έσταξεν, χολήν κι εφάνη.
γαίμα έσταξε, εμυροστάθεν.

Εμυρίστεν ατ' ο κόσμον όλον
για μυρίστ' άτό και σύ αφέντα.

Σύ αφέντα, καλέ μ' αφέντα
έμπα σο νουντάν κι ελά σην πόρταν.
Φέρ ουβάς και λεφτοκάρυα.
Κι αν ανοί'ς μας χαρά σην πόρτα'ς.

Χριστός γεννέθεν, χαρά σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σου μέρα.
Χα, καλόν παιδίν οψέ 'γεννέθεν.
Οψέ 'γεννέθεν, ουράνοστάθεν.

Τον εγέννεσεν η Παναΐαν
τον ανέστησεν Αγιά-Παρθένος.
Εκαβάλκεψεν χρυσόν πουλάριν
χρυσοπούλαρον και ανεμοπούλαρον.

Εκατέβην σο σταυροδρόμιν
τον απερπάξανε χίλ' Εβραίοι
χιλ' Εβραίοι και μύρ' Εβραίοι
χίλ' Εβραίοι και μύρ' Εβραίοι.

Ασ' σα Αρχαντίκα και ασ' σην καρδίαν
γαίμαν έσταξεν, γλεήν κι εφάνθεν.
Εμυρίστεν ατ' ο κόσμον όλον
για μυρίστ' ατό και εσύ αφέντα
άη αφέντα, καλέ μ' αφέντα.

Δέβα σο ταρέζ κι έλα σην πόρταν
δώσ' με το παχτσίς κι ας πάω δεβαίνω.

Πατρίδα μ' αραεύω σε

Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ’όλα ξεσπίτουμαι
Πρόσφυγας είμ’ασο κουνί μ’, Θε μ’ θα παλαλούμαι.

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

Όσπιτα 'θεκα ανάμεσα σ’ορμήν και ποταμάκρη
Πεγάδια μαρμαρόχτιστα, νερόν αμόν το δάκρυ.

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

Και τώρα αδακές διψώ νερό να πίνω ’κι έχω
Εντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω

Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος

ΠΑΤΡΙΔΑ

Πάντα θυμούμαι και πονώ
Τι Πάτριδας τον τόπον
Ο νουσ’ ειμ’ επέμνεν εκεί
Κι αδά έν το κορμόπομ (δις)

Πατρίδα μ’ ξαν’ πατρίδαμ’
Άλλο εσέν ξάει κι είδα
Ας επάτνα τα χώματα σ’
Κι εκεί την ψυμ’ εφήνα (δις)

Το Πόντο ερωθύμεσα
Τι πατρίδας το χώμα
Ατόσα χρόνε εδέβανε
Κι ενέσπαλα ακόμα (δις)

Πατρίδα μ’ ξαν’ πατρίδαμ’
Άλλο εσέν ξάει κι είδα
Ας επάτνα τα χώματα σ’
Κι εκεί την Ψυμ’ εφήνα (δις)

Ουτς αγιάχ

Τη τεζή το χαρουμίν
τσακούτ' σην κυλιστέραν
εγώ τίναν αγαπώ
κανάν άλλ'τσαν 'κι τερώ

Τη λουράς ι-μ' το τελίν
νύφε φέρεν το μέλιν
να πάγω σην τυργόνα μ'
επαίρει 'μεν το σέλιν

Το μαχαίρι 'μ σίδερον
'κ' είδα 'σεν εσήμερον
για δώσ' μεν έναν νερόν
ας κείμαι-ν ούσταν μερών

Ατατί α τατίρα
έφαε 'μεν η φτείρα
έκλωστα σον ήλον
έφαε 'μεν ο ψύλλον

Ολόερα σο κρεβάτι σ'

Ολόερα 'σο κρεβάτι σ(ου) πουλόπα κελαηδούνε
αγγέλτς πα (ν) επαλάλωσες , ατοίν πα τραγωδούνε

Ολόερα 'σο 'σπιτόπο σ(ου) πόσα στρατόπα έχω:
χαπέρ' όντες θα δίγω σε, αρνί μ' θα ξεροβέχω

Τρώγ' ατόν π' εσέν έποινεν, τρώγ' ατόν π' εσέν έχτσεν
τ' ουρανού όλα τα αψίματα απές σην καρδία μ' έψεν

Επωδός
Αρ' ατώρα χερομύλτσον τσάκωσον τα χερομύλια
χοντρά μ' ευτάς τ' αλεύρια με τ' εσέν την πελιά μ' εύρα

Τ' οσπίτ ισ' εν παράμερα ολόερα τουβάρια
το καρδόπο μ' εκλείδωσες κι επαίρες τ' ανοιγάρια

Ελ' έμπα σ' εγκαλιόπο μου και σα χέρια μ' τα δύο
η ψ(υ)ή μ' κι αν πάει ση κόλασην εσέν κι παραδίγω