Η ιστορική πρωτεύουσα του Πόντου χτισμένη σε ανοιχτό όρμο στις νοτιοανατολικές ακτές της Μαύρης θάλασσας και στους βόρειους πρόποδες των Ποντιακών Άλπεων.Ιδρύθηκε το 756 π.Χ. ως εμπορικός σταθμός της Σινώπης και γνώρισε μεγάλη ακμή έως την κατάκτηση της από τους Ρωμαίους. Η πόλη διατηρεί έως τις μέρες μας τον μεσαιωνικό χαρακτήρα της, αφού διατηρούνται μεγάλα τμήματα από τα τείχη και το ανάκτορο των μεγάλων Κομνηνών. Διασώζονται, επίσης, αρκετές βυζαντινές εκκλησίες, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε τζαμιά.
Η εντυπωσιακή και καλά διατηρημένη εκκλησία της Αγίας Σοφίας (βασιλική με τρούλο με θαυμάσιες τοιχογραφίες του 13ου αιώνα) βρίσκεται σε ύψωμα στα δυτικά της πόλης και δεσπόζει στη θάλασσα. Από τα ωραιότερα μνημεία της αποτελεί το μαυσωλείο της Γκιουλμπαχάρ, συζύγου του σουλτάνου Βαγιαζίτ (1481-1512).
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (1204) δημιουργήθηκε στον Πόντο το κράτος των Κομνηνών με κέντρο την πόλη, γνωστό και ως Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Όταν ο Δαυίδ Κομνηνός παρέδωσε στον Μωάμεθ Β' την Τραπεζούντα (1461), το τελευταίο έρεισμα του βυζαντινού Ελληνισμού κατέρρευσε και ο αριθμός των κατοίκων της άλλοτε ακμαίας πόλης περιορίστηκε στους 3.000.
Ο πληθυσμός επέστρεψε με βραδείς ρυθμούς στη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου. Στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Πόντου και ως έδρα βιλαετιού διέθετε όλες τις σχετικές υπηρεσίες.
Στην πόλη, σημαντικότατο κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, διατηρούσαν προξενεία τα κυριότερα κράτη της Ευρώπης και υπήρχαν γραφεία όλων των ατμοπλοϊκών εταιρειών. Λειτουργούσαν δε τέσσερα αλληλοδιδακτικά σχολεία, δύο παρθεναγωγεία και ελληνική σχολή (Φροντιστήριον).
Ο 19ος αιώνας υπήρξε περίοδος εντυπωσιακής ανάπτυξης για την Τραπεζούντα στους τομείς της οικονομίας, της θρησκείας, της εκπαίδευσης και της κοινοτικής οργάνωσης.
Στη συνοικία του Αγίου Γρηγορίου, μια από τις εννέα της πόλης, βρισκόταν το περίφημο «Φροντιστήριον της Τραπεζούντος», το οποίο ίδρυσε το 1682 ο Σεβαστός Κυμινήτης.Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτήρια του μικρασιατικού Ελληνισμού και σύμβολο της πνευματικής ακτινοβολίας της Τραπεζούντας. Η πόλη είχε θέατρο, τρεις κινηματογράφους και η ελληνική κοινότητα διέθετε πλήθος κοινωνικών οργανώσεων και συλλόγων.
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο πληθυσμός υπολογίζεται γύρω στους 50.000 (15.00 Έλληνες, 4.000 Αρμένιοι, 600 Ευρωπαίοι, κ.ά. και οι υπόλοιποι Τούρκοι).
Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Χρύσανθο, στα 1913, η Τραπεζούντα είχε 6.720 οικογένειες, από τις οποίες οι 3.500 ήταν τουρκικές και οι 2.500 ελληνικές.
Ήταν έδρα της ομώνυμης μητρόπολης και είχε 10 ορθόδοξες εκκλησίες. Γύρω από την πόλη υπήρχαν 25 προάστια και χωριά - θέρετρα κατοι-κούμενα, κυρίως, από Έλληνες. Στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1916, η πόλη καταλήφθηκε για δύο, σχεδόν, χρόνια από τον ρωσικό στρατό.
tha gurisoume kai h gh tha tremei!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήPONTOS