Τίγκιλ, τίγκιλ, τα γολγόνια
κρούγ’ νε σ’ αλογόπο μου
παίρ’ τη στράταν τ’ εξερμένον
ντο πάει για τ’ αρνόπο μου.
Κρύφκουμε κ’ ελέπνε με
τ’ όνεμεμ αηδόνιν εν’
η λαλία μ’ εν γλυκίν
η καρδία μ’ καρβόνιν εν’.
Έλα πουλί μ’ λέγω σε
ρίζα μ’ ποδεδίζωσε
θ’ έχω σ’απέσ’ σα τσιτσάκια
θα χαρεντερίζω σε.
Έμορφα είν τα κορτσόπα
ντ’ έχ’ τ’εμόν η πεθερά
άμον άνοιξης τσιτσάκια
ντο κρατούν σα κλαδόπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου