Ο οπλαρχηγός Σάββας Παπαδόπουλος ( Χάτζικας Τάραλης )

Ένας ξεχασμένος αγωνιστής της περιοχής Γουρούχ Κερασούντας.

Ο Σάββας Παπαδόπουλος του Ιωάννη, γνωστός ως Χάτζικας Τάραλης, γεννήθηκε στο χωριό Σιούλλη, ( 6 χλμ βόρεια του Κιουρτίν υπαγόμενο στο τμήμα Κιρικίου της επαρχίας Νικοπόλεως), το 1880.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην γενέτειρά του.

Τη στρατιωτική του θητεία

την εξαγόρασαν οι δικοί του αντί 40 χρυσών λιρών Τουρκίας.

Παντρεύτηκε κάποια Σοφία από το χωρίο Μελικλή ( ένα από τα 7 Ελληνικά χωριά της περιφέρειας Πουλαντζάκης με 250 οικογένειες, εκκλησία και σχολείο ), με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά, τους : Παναγιώτη, Δημήτριο, Λάζαρο και Δέσποινα.

Μετοίκησε στο Κουλάκ-καγιά και εργάστηκε στο ξυλοπριονιστήριο του οίκου Ζαρίφη. Με την εργατικότητα και την εντιμότητά του γρήγορα κατέλαβε διευθυντική θέση στις επιχειρήσεις Ζαρίφη.

Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τον βρίσκει διαχειριστή μεγάλης περιουσίας. Οι γνωριμίες του σε επίπεδο τουρκικής εξουσίας ήταν μεγάλες. Μάλιστα για ένα διάστημα είχε διοριστεί αποθηκάριος του τουρκικού στρατού στο Κουλάκ-καγιά.

Εκμεταλλευόμενος τη θέση του αυτή, προσέφερε πολλές υπηρεσίες στους συμπατριώτες του, προστατεύοντας ή ενισχύοντας οικονομικά τους δεινοπαθούντες Έλληνες.

Σε τέτοιο επίπεδο έφτασε η δράση του ώστε δημιούργησε αντάρτικες ομάδες από φυγόστρατους ( κατσάκηδες ) συμπατριώτες του.

Τους εξόπλιζε με τα απαραίτητα εφόδια και φρόντιζε για την προστασία των οικογενειών τους.

Στα κρυφά ήταν η αρχηγός τους.

Όταν οι τούρκοι υποψιάστηκαν τη δράση του, τον οδήγησαν μαζί με την οικογένειά του στον στρατιωτικό διοικητή στη Νικόπολη.

Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκαν αμέσως οι συμπατριώτες, ο αδελφός του Κυριάκος, αλλά και οι Αρμένιοι αντάρτες που δρούσαν από κοινού με τους Έλληνες, απελευθερώνοντας τον Τάραλη καθ' οδόν προς τη Νικόπολη.

Το σώμα των ανταρτών με τον Τάραλη και τις οικογένειες τους κατάφεραν να φτάσουν μετά από πολλές ταλαιπωρίες και συγκρούσεις πεζοπορώντας, στο Σοχούμ.

Επιστρέφοντας το 1918 στην Κερασούντα, κατάφερε να συγκεντρώσει 1485 συμπατριώτες του, οι οποίοι καταδυναστεύονταν από τους τούρκους, και να τους μεταφέρει στο Σοχούμ.

Μετά από ένα χρόνο, το 1919 επιστρέφει πάλι στην Κερασούντα επικεφαλής ομάδας 25 ανταρτών για περαιτέρω εθνική δράση.

Μετα την αποβίβασή τους σε παραλία της Κερασούντας, προδομένοι ίσως περικυκλώθηκαν από τσέτες του τοπάλ οσμάν. Ακολούθησε συμπλοκή κατά την οποία ο Τάραλης συνελήφθη και βρήκε τραγικό θάνατο.

Σχετικά με τη θανή του υπάρχουν διάφορες εκδοχές.

Α) Μετά τη σύλληψη του οδηγήθηκε ενώπιον του τοπάλ οσμάν ο οποίος διέταξε να δεθεί ημίγυμνος σε δέντρο στην πλατεία της Κερασούντας.

Εκεί τον άλειψαν μέλι βρίσκονταν τραγικό θάνατο από τα κεντρίσματα των μελισσών. Εκεί ο Τάραλης εν μέσω οδυνών παρακάλεσε ένα από τους φρουρούς του ο οποίος ήταν γνώριμος του, να τον πυροβολήσει, όπως κι' έγινε.

Β) Πρίν ακόμα προλάβει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο του ο Τάραλης, κι ενώ βρισκόταν σε φιλικό σπίτι στην Κερασούντα, με 4 παλικάρια του, μετα την αποβίβασή του, βρέθηκε πολιορκημένος από τσετέδες και χωροφύλακες. Δεν δέχθηκε να παραδοθεί διότι γνώριζε την τύχη που τον περίμενε.

Η συμπλοκή διήρκεσε 2 ώρες. Ο Χάτζικας και δύο αντάρτες του φονεύθηκαν, καθώς και ένας τσετές. Οι υπόλοιποι δύο αντάρτες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.

Για τη δράση του έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες, εξιστορώντας τα κατορθώματα του.

Πράγμα που καταδεικνύει τη σημαντικότητα της προσωπικότητας και της δράσης του.