Πουλόπομ όθεν πορπατείς τα τσιτσακόπα ανθίσνε,
τα μελεσίδεα έρχουνταν γλυκέα να μυρίσνε
Ελέπ' ατά κι εγώ ο γιοσμάς κι ο παλικάρτς ζελεύω,
να έμνε μικρόν μελεσίδ απάνεις να κονεύω
Έσυ τυριανείς μεν πουλίμ ατόσα χρόνεα ,
πέει με το νε να χάντανε τη κάρδιας ειμ τα πόνεα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου